سالمندی و کهولت سن بخش اجتناب ناپذیری از روند طبیعی زندگی ست.با افزایش سن تغییرات جسمی زیادی اتفاق میوفتد و میتواند باعث افسردگی و نا امیدی سالمند شود، از این رو حفظ دلبستگی سالمندان به زندگی امری مهم است.
به دلیل افزایش جمعیت سالمندان باید توجه ویژه ای به این گروه داشت و نیازها، مشکلات و چالشهای آنها را برطرف کرد.سازگاری موفقیت‌آمیز با سالمندی، منوط به شناسایی و استفاده از روش‌های مناسب زندگی و جانشین‌های آن در جهت هدف دادن به زندگی است.
«دلبستگی» یک رابطه هیجانی خاص است که مستلزم تبادل لذت، مراقبت و آسایش بوده و موجب پیامد عاطفی عمیقی می‌گردد که شخص با افراد خاص در زندگی برقرار کرده و از آن طریق، احساس نشاط و شعف می‌نماید و به هنگام استرس، از اینکه آنها را در کنار خود دارد، احساس آرامش می‌کند. دلبستگی ارتباط و پیوند روانی پایدار بین انسان‌ها است.
موضوع حفظ دلبستگی سالمندان به زندگی نیز بسیار حائز اهمیت است و سبک‌های متعددی برای آن برشمرده می‌شود که هر یک، ویژگی‌های خاص خود را دارند. این موضوع، مورد توجه محققینی از دانشگاه علوم پزشکی مازندران قرار گرفته تا در این خصوص پژوهشی را انجام دهند.
نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان میدهد افزایش حمایت اجتماعی از طریق خانواده و اجتماع باعث ایجاد الگوی مناسب دلبستگی در سالمندان شده و سبب افزایش خود مراقبتی، خودکارآمدی، بهبود تغذیه و فعالیت و نیز افزایش انگیزه برای تغییرات مثبت در سالمندان می‌گردد.
همچنین بهبود ارتباطات، همراهی خانواده و سکونت در منازل، در الگوی صحیح دلبستگی سالمندان مؤثر است و مراقبان سالمند باید به این موارد توجه ویژه‌ای نمایند.
دست اندرکاران امور سالمندان لازم است با شناسایی صحیح ویژگی‌های فردی سالمندان و براساس آنها، آموزش‌های مبتنی بر معنویت را به آنان ارائه داده و همچنین با تشکیل گروه‌هایی از سالمندان که مشکلاتی مشابه دارند، به‌طور ویژه نیازمندیهای آنها را بررسی کرده و نسبت به رفع نیازهای آنها تلاش کنند تا در جهت افزایش و حفظ دلبستگی سالمندان به زندگی گام ویژه ای برداشته شود.
